روز اول که سر زلف تو دیدم گفتم که پریشانی این سلسله را آخر نیست...

خود خدا هم نمی داند من چند بار این دو سه عکس را باز کرده ام، نگاه کرده ام و چند بار زل زده ام وهی حدس زده ام که از وسط این سه جفت کفش کدامشان پای توست؟... درست حدس زده ام؟

و اندوه آدمی را کرانی نیست... و درمانی نیز هم...

برای دلم صبر آرزو کرده ام در این سال جدید... هیچ سالی بیاد ندارم که صبر خواسته باشم! همیشه صبور بوده ام... همیشه چیز دیگری آرزو کرده بودم... امسال ای کاش دلم صبوری کند...

۳ نظر:

  1. عکس قشنگی گذاشتی.
    کللی با خودت حال کردی ، نه؟!
    مبارکه.

    پاسخحذف
  2. چه زیباست این عکس شایا . شیشه هایث کجاست ؟

    پاسخحذف