سی و پنج سال پیش در چنین روزی، 14 اکتبر 1977 (چندم مهر
بود؟)، ش ا ه و فرح سوار ماشین شخصی شان شدند، میهمانها بهترین لباسهایشان را
پوشیدند و رفتند پارک لاله تهران تا مراسم بازگشایی بزرگترین موزه ی هنرهای معاصر در
بیرون از اروپا و آمریکا را برگزار کنند.
مصاحبه ی بسیار شنیدنی کامران دیبا، معمار و بنیانگذار موزه هنرهای معاصر تهران، اینجا در بی بی سی ویتنس
راستی این آقای دیبا فکرش رو هم نمیکرد که روزی روزگاری
ساختمون به این عظمت و اهن و تلپ، بعنوان مکان لمس شتابانه ی دستهای عاشق و بوسه
های نگران ِ بیهوا در کنج هایش با سرخی گونه ها یاد شود و زیباترین کارکردش تا به
امروز همین بوده باشد... دیده ام که می گویم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر