وقتی شعر ایدز گرفته

راستی یادت باشد در جلسه ی بعدی شعر یکجوری به حضّارت خاطر نشان کنی که در "بستر" ِ ادبیات، قبل از هر چیز، قبل از هر ادعایی، لازم است تکلیفشان را با پایین تنه شان روشن کنند: هارمونی  و موازنه میان قلم و تخت (که از قضا هر دو از یک جنس اند)... و امیدوارم یادت بماند که مدرن بودن، شده شاید که در تختخواب هم آبستن شود، بلکه متولد هم شود، ولی قطعن آنجا بزرگ نمی شود و ادامه نمی یابد.

و تنها با کمرباریکی میشود به تمرین چریک در وحش ِ زندگی رفت که اول ثابت کرده باشد که استخوانش بوی مرد میدهد، بعد پاهایش را حنا بسته باشد!


پ.ن. پا در کفش خدایان:دی