خب من عادت کرده م که زن مستقلی باشم.
یعنی چاره ی چندانی هم نداشتم و بد هم نیست اصلن. که زن باشی و احساس کنی قوی هم هستی. که
از پس زندگیت داری برمیای، حالا گیرم با همه ی آشوب ها و کم و کاستی هاش. اما یه جایی هم هست، یه وقتایی هم هست، که بار رو دوش آدم سنگینتر از اون
وزنی یه که توی ِ زن میتونی بکشی. یه آدم قویتر میخواد. مرد میخواد. یکی که زورش برسه. بازوهای مرد میخواد و سینه ی فراخ. که این کار از زن برنمیاد. فقط
یه مرد میتونه. و این البته اصلن حس بدی نیست که آدم اینجاها حس کنه کار ازش
برنمیاد، از مرد برمیاد، که اتفاقن وقتی از مرد براومد، چه همه زن لبخندشه. چه همه پشتش قرصه. چه همه دلش میخواد یه نفس عمیق ِ راحتی بکشه و به شونه های مرد با ستایش و تحسین نگاه کنه که اوه! چه همه میتونن. و برای من اما چه همه جای مرد اینجاهای زندگیم خالیه. چه همه حفره ش بزرگه. و چه همه زور بیخود میزنم وقتی حواسم هست که این کار ِ بازوهای یه مَرده
نه تو با این نازکای شانه و کمر و ساق دخترم...
من فدای تو بشم با این کمر و ساق و شانه ت....
پاسخحذفمی فهمم حرفت رو... و چقدر کم هستن تعداد مردهایی که این همه مرد باشن شایا....
این نازکای شانه و کمر و ساق...
پاسخحذف...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
این نازکای شانه و کمر و ساق...
پاسخحذفخانهها خاهد ریخت.
این گورخران که، با کفی از نور بر دهان، شتابناک گریزانند،
در ساق‌های لاغر ما، رقص را چه خوب پیش‌بینی کرده‌ند!
بيژن الهي
پاسخحذفآه! چه گرسنه‌یی
که اگر بنویسم: تو
شعر را به شعر افزوده‌ام
چه دلها برده ای ساقی(شینَم) به ساق فتنه انگیزت
پاسخحذفدرس امروز جاندار شناسی : مردا مثل گلن یار سیمین ساق من ... بله دخترم و گلها عموما خار دارن ... باید مراقب بود که الکی هوس گل نکنی ... اول خوب سبک سنگین کنی ببینی تحمل خارهاش برات ممکن یا نه ..... :) یا باید گلی رو پیدا کنی که گل و غنچه هاش و بوش به خاراش بچربه ... مررررررررررد باشه ... بگرد شاید تو یه روز بیای بگی گشتم بود ، بگرد هست ...