.از استانبول چیزی در من بجا ماند... مطمئنم که به این شهر باز خواهم گشت

توی فرودگاهم. فرودگاهها رو دوست میدارم. گفته ام. تنها فرودگاهی که ازش متنفرم، همون فرودگاه معرف حضور ِ خودمونه که اسمش هم خیلی بی ریخته. برا یه کشور، اسم فرودگاه بین المللی ش، مهمه. نماد اون کشوره. مردم هیچ اسمی و کلمه ای از یه کشوری بلد نباشن، اسم فرودگاهش رو یاد میگیرن اگه بخوان برن. البته صفورا اعتقاد داره من فرودگاهها رو دوست میدارم چون همیشه من رفته ام. اونی که مونده، من نبوده ام. میگفت: " وانستادی پشت پنجره ها و زهر رفتن یکی که پاره ی جونته رو بچشی". احتمالن راست میگفت...

این ساعتهای آخری، سخت تر و کندتر میگذرند... موبایل هم که ندارم. چشمم به ساعت سفید شد...

چقدر خوابم میاد..

۳ نظر:

  1. Merhaba Shaya!
    Sen gittikten sonra ben
    Hiç sorma
    El attığım her işi, çok geçmedi batırdım
    Çünkü seni unutmanın tek yoluydu;
    Bütün kazancımı şaraba yatırdım
    -------
    Sen varsın, ben varım
    Bir de, acımasız bir dünya var dışarıda
    Esas film şimdi başlıyor
    Ve bütün koltuklar bomboş bu sinemada

    این قسمتی از شعر بی نظیر یوسف خیال اوغلو(Yusuf Hayaloğlu )است که من به تو پیچوندمش:)

    پاسخحذف

  2. سر بر در شبی به همین رنگ
    نظاره می‌کُنم بدر بی‌بدنت را ماه
    که می‌گردی به غفلت مردگان

    چرا گریه مرا در نمی‌بَرَد
    به من بگو تویی که مردمکی
    برای پرهیز از عشق
    رنگهای همنشینِ لبانت
    در افسونِ آخرین اجاق می‌سوزد
    من که کوره‌یی سرد برزَبَر دارم
    دشت را می‌خواهم
    تفته در آهوی نافه‌ی تو
    که بستنِ دهانِ گُلی در مُشت
    گفتگوی بی‌هوده‌ست

    عشق جذر و مدی ندارد
    نه سمندری در آب
    نه ماهیان در آتشِ شن
    تو را می‌خواهم و
    لبخند تو را در قدیم خُتَن
    مکانِ مرغی چون ابراهیم را
    که خاموشی از آن سنگِ رایگان است
    تا پگاه
    مشت بسته بر سینه بکوبد
    و عکس هفت هیولای بی‌بدن
    در چشمه بیفتد از سر تقصیر.

    بهرام اردبیلی

    پاسخحذف
  3. کلاغی! نشستم با گوگل ترانسلیتور، این شعر رو ترجمه کردم :) چه خوبه. زبان اصلیش باید محشر باشه. ممنونم، بسیار..

    پاسخحذف