بی بی سی فارسی یک مجموعه عکس گذاشته به اسم "غایب"، از عکاسی آرژانتینی بنام گوستاو جرمانو. رفتم سرچ کردم و رسیدم به وبسایت خودش. عکسها حس عجیبی ته حلقم می ریزند. در این مجموعه عکس، عکاس حس خانواده‌هایی را به تصویر کشیده که کسی از نزدیکان و عزیزانشان را در دوره ی حکومت نظامیان در آمریکای جنوبی از دست داده‌اند. نظامیانی که در 1976 به قدرت رسیدند و به گزارش بی بی سی، تخمین زده میشود که در فاصله ی 1976 تا 1983 حدود 30000 نفر ناپدید و یا کشته شدند بی اینکه هیچوقت حتی جنازه شان پیدا شود. سالها بعد، گوستاو که خود از میان همین خانواده ها بود (برادر بزرگتر گوستاو، به نام ادواردو در سال 1976ربوده شد) در کشور براه افتاد و از کودکان، خواهران، برادران و خانواده ی بازماندگان این ِ جنگ عکس گرفت. بعد ازعکسهای قربانیان دوباره عکس گرفت. این مجموعه به ناپدیدشدگان در کشورهای برزیل و آرژانتین اختصاص دارد و حاصلش شده مجموعه ی بینظیری از مرگهایی که هیچ سند تصویری از آنها موجود نیست. مرگهایی در غیاب. فضاهای خالی عکسها. آدمهایی که دیگر فقط در عکسها مانده اند. لینکش را میگذارم. حیفه نبینی.

بعد داشتم با خودم فکر می کردم که اگر اینقدر مفهوم شهادت را لوث نکرده بودند و مرگ را اینهمه با سجاده آب نکشیده بودند و پیشانی خانواده های داغدار اینهمه پینه ی ریا نبسته بود، چه پروژه ی عظیمی میشد مثال ِ همین مجموعه از 8 سال طولانی ترین جنگ ِ قرن ِِ بیستم جهان، یعنی جنگ ایران و عراق. و مرگهایی چنان غایب...