برای شیرین و مکث ِ نگاهش بر همه دیوانه های جهان و عرفای بر آب نماز خوان ِ دشت مرو و خراسان ...

در نظر دخترینه ی بیابانگرد راز چیست؟ با چه نامی معنا میشود؟ با نام مرد. شاید پنداشته شود که زندگانی پر از راز است. این درست. بی گمان چنین است. اما دختر بالغ بیابانی همه ی آن زندگانی را در مرد می جوید. چه نشانه ای از مرد به او نزدیکتر؟ و هم دورتر از دسترس؟ تا دختر و پسری به هم برسند، از هزار خم باید بگذرند. چه بسیار جفتهای جوانی که در خواهش پیوند، پیر شده اند. چه بسیار که آرزوی حجله به گور برده اند. هزار بند از پای باید بگسلی تا دستت در دست یار بگیرد. از این ست اگر آوازهای فراق در بیابان و دشت پیچان است...

(کلیدر- محمود دولت آبادی- جلد 1- صفحه 61)