چه بسیار آدمیزاده که مزرعه ی لگدمال شده ی میثاق های بی انجام... چه بسیار پیمانها که آدمی با خود و درخود می بندد و از آن پس، به ناچار آن پیمان می شکند، به کار بستن ِ عهدی نو. چه بسیار روز و ساعت و لحظه های فریب که آدمی با خود می زید و هیچ غمش نیست از اینکه دروغی را به دروغی دیگر نو کند. دل به قرار آنکه نگاهی دیگر وی را نمی پاید... ساده می نماید این فریب! دشواری کار اما آنگاه رخ میکند که آدمی نتواند با خود کنار بیاید. که نتواند و یا نخواهد نگاه ِ خود را بر خود، نادیده و ناچیز و بی اعتبار بینگارد. دشواری کار آنکه کس- به قول بی بیان خود با خود- به میثاق بسته در اندرون خویش بخواهد پایبند بماند...

(کلیدر- جلد 8- صفحه 1896)