سر ِ قهوه، تو آبدارخونه (آبدارخونه؟!! هاهاها! هزار سال بود ازین واژه استفاده نکرده بودم) ی شرکت، دوست پاکستانی م با اون چشمهای درشت زیباش میگه: آخه یعنی چی که مرکز زلزله خاک شما بوده، اینهمه هم زلزله قوی بوده، ولی شما کشته ندادین، ما اینهمه کشته دادیم؟

لبخند میشم به چشماش. میگم: تا حالا درگیر رابطه ی از راه دور بودی؟! بهت و خنده میریزن به چشماش. میگم دقیقن مثل همین زلزله میمونه. تو چه عمقهایی و چه جاهای دوری، به چه شدتی می لرزوندت، تلفات و ویرانیها و کشته ها رو فرسنگها دورتر به تماشا میشینی...

حالام دور و بر ساختمون راه میره و برا همه میگه که آخرش فهمیدم چرا تو ایران زلزله اومد، ما کشته دادیم! ایران اند پاکستان آر استاک این اِ لانگ دیستنس ریلیشنشیپ!

دو نقطه نیش باز