نگاه میکنم عکسهایتان را. چه با هم خوش اید. که می گویید با
هم خوش اید. و به این فکر میکنم که من چه زن برعکسی شده ام. با دوستانم غریبه گی
میکنم. و در غریبه ها پی ِ رد ِ دوستانم می گردم. شما در ریشه هایتان تکثیر می
شوید، من انگار در این شاخه به آن شاخه پریدن هایم. این ست که شما مستحکم و
مقاومید، من؟ شاخه ی به گل نشسته ی دو روزه ای هستم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر