نگاه میکنم عکسهایتان را. چه با هم خوش اید. که می گویید با هم خوش اید. و به این فکر میکنم که من چه زن برعکسی شده ام. با دوستانم غریبه گی میکنم. و در غریبه ها پی ِ رد ِ دوستانم می گردم. شما در ریشه هایتان تکثیر می شوید، من انگار در این شاخه به آن شاخه پریدن هایم. این ست که شما مستحکم و مقاومید، من؟ شاخه ی به گل نشسته ی دو روزه ای هستم...