نشستم با دقت هم مراسم "تنفیذ" و هم
"تحلیف" آقای روحانی رو گوش کردم. کم ِ کمش، ته دیگش، اینه که تُن صدای
ایشون روی مخم نیست مثل آقای قبلی! فرکانس و آهنگ ِ صدای آقای قبلی، سوای اینکه حتی چی
میگه، سوای طرز لب و طرز نگاهش، مسقیم میرفت رو اعصابم. همیشه صداشو میبستم. خبراشو
فقط میتونستم بخونم. هیچوقت نمیتونستم ویدئوهاش رو گوش کنم. آهنگ و طرز صداش عصبی
م میکرد. آقای روحانی اما، آهنگ صداش و طرز ادبیات گفتاری و چینش ِ کلماتش خودش کافیه که من
امیدوارتر باشم...
منم امیدوارم.....
پاسخحذفاز صمیم قلبم امیدوارم...
خوشحالم که نسیم آرامی از امیدواری از جانب ایران میوزه... دیگه چند وقتی بود که وقتش رسیده بود...
حذفمیبوسمت ترنجی عزیزم :*:*:*:*:*