دیدم صنمی سرو قدی روی چو ماهی

بشینم سر راهی به امید نگاهی

افکنده به رخسار چو مه زلف سیاهی

الهی تو گواهی خدایا تو پناهی
تا قلب من (؟) این آتش ِ افروخته گاهی

بی او من و این کنج غم و آتش آهی

الهی تو گواهی خدایا تو پناهی

...

پ.ن.1. این عارف قزوینی و پرویز مشکاتیان که دست به دست هم بدن، ببین چه جوری افتخاری رو هم بخورد آدم میدن!

پ.ن.2. ؟ رو نمیتونم درست بشنوم از آهنگ. هیچ جای دیگه هم این خط از این ترانه رو نیافتم.