"کسی اینرا نخواهد فهمید. ما برهنه شدیم و آغاز کردیم. میان من و تو وقتی برهنه نیستیم همه چیز ساکن است. وقتی برهنه آغاز می کنیم، بعدن میتوانیم پوشاننده ترین پوشاکمان را بپوشیم و مطمئن باشیم که جریان برقرار است و همه چیز ادامه دارد. دیگران دو اشکال دارند. آنها پوشیده آغاز می کنند، سالها پوشیده ادامه می دهند، و همین که برهنه می شوند همه چیز تمام می شود. یا اینکه برهنه آغاز می کنند، اما آغازی میانشان روی نمی دهد. آنوقت هر کس لباس خودش را می پوشد و هر کدام به راه خود می روند"...

(شب یک شب دو- بهمن فرسی)