عصر یکشنبه باشد (یکشنبه تو تقویم آقام جمعه ی شماست). شب نباشد. روز باشد هنوز. خانه بوی تمیزی بدهد. سوپ جو بار گذاشته باشی. بوی غذا و زندگی توی خانه پیچیده باشد. موهایت را که دو ساعت با روغن زیتون خوابانده بودی، شسته باشی. با اینکه تنها هستی، اما دو شات ویسکی در دو لیوان کوچک ریخته باشی، پشت اُپن آشپزخانه. به هر کدام نصف قاشق چایخوری عسل اضافه کرده باشی، و یخ طبعن. 5 عدد زیتون و به قطر یک بند انگشت پنیر بری brie بریده باشی و کنار زیتونها روی تخته ی گرد چوبی گذاشته باشی. جهت تکمیل چشم نوازی و حظ بیشتربصری، 3-4 عدد گوجه گیلاسی با ساقه و برگ، و خوشه ای انگور بی دانه ی یاقوتی هم کنارشان چیده باشی. اسکار (یادم بنداز این عضو جدید خونه رو بعدن معرفی کنم) پاهاش رو جمع کرده باشه کنار تخته. یک گیلاس رو هل بدی طرف اسکار. بعد؟ بعد آماده بشی. بیای اینطرف اپن. اسپیکر رو تا ته بلند کنی. موها نمدار و بلند باشند. لیوان ِ طرف خودت رو برداری. باتومز آپ. دستها به زانو. آماده. Play. بلند بلند با کالینکا بخونی و با موی پریشان برقصی و بچرخی. برقصی و بچرخی... دوباره ... سه باره... ده باره... تا از نفس بیفتی...

هیچی به اندازه ویسکی و کالینکا عصر یکشنبه رو خوب نمیکنه...