نقطه ی قرارم افتاده... پا در رکاب کرده ام... حالا همه چیز شفافتر است.  از پشت اشک همه چیز لرزان و بی ثبات بود. صورتم رو که از اشک شستم، آرامتر گرفتم. دورو برم رو نگاهی کردم. چیزها بودند و بودند و در چهره های مکرر تکرار می شدند. الان همه چیز آرامتر است...

زندگی ام تازگی ها جوری چرخیده که دیگه بتونم رزومه بفرستم برای وودی آلن و بگم من ژانر تو رو خیلی خوب بازی می کنم. طنز تلخ. جوری که همینطور که لبخندم باشه از طنز و ظرافتش، ته حلقم مزه ی گس و تلخش گلوم رو به خارش و سرفه انداخته باشه...