در آدمی، عشقی و دردی و خارخاری و تقاضایی هست که اگر صدهزار عالَم مُلکِ او شود که نیاساید و آرام نیابد. این خلق به تفصیل در هر پیشه‌ای و صنعتی و منصبی و تحصیلِ نجوم و طب و غیر ذالک می‌کنند و هیچ آرام نمی‌گیرند، زیرا آن‌چه مقصود است به دست نیامده است. آخر، معشوق را "دلآرام" می‌گویند، یعنی که دل به وی آرام گیرد.


(مقالات مولانا)

۴ نظر: