اما موضوع ادبیات همیشه همان است: بحث درباره‌ی واقعیت دنیا است، درباره‌ی قاعده ی پنهانی. درباره‌ی طرح و آهنگ حیات، مبحثی که هرگز پایانی ندارد و با گذشت هر سال، نیاز به ارایه‌ی مجدد آن حس می‌شود. چرا که برای ما نوع برقراری ارتباط با واقعیت پیوسته تغییر می‌کند...

تنها از چیزی که بدون درنظرگرفتن مقاصد ادبی تجربه‌اش کرده‌ای، می‌توانی شعر بسازی، تنها در آن‌ جا که ریشه‌های واقعی داری، میتوانی برگ و میوه بدهی...

(کالوینو)