داشتم مقاله ی گاردین در مورد " پل طبیعت" شمال
تهران رو میخوندم که دلم مچاله شد. حالا من که نیستم، ولی شما دست آدمتان را
بگیرید و بروید بالای این پل که معماری بی نظیری داره و یک قهوه با
کیک بخورید. یادی هم از معمار بسیار جوان و موفق این پل، خانوم لیلا عراقیان، و صد
البته یادی هم از من بکنید که دلم مُرده برای تو و اون شهر و همه ی پلهاش، خیابوناش، کوچه هاش...
عزییییییییزم،
پاسخحذفخب کارهات رو سر و سامون بده پا شو بیا اینجا دیگه...........
بر سر همانم ترنج :*****
حذفیه طورایی مطمئنم تو زودتر از من که تهرانم به پل می رسی :)
پاسخحذف:-)
حذفبوست کنم :***