عظمت لسینگ تنها در این نبود که از لحاظ نظری باور داشت حقیقت واحدی در جهان انسانی نمی تواند وجود داشته باشد. آنچه لسینگ را متمایز از دیگران می کرد خوشحالی او از نبودن چنین حقیقتی بود؛ چون از نظر او وجود نداشتن حقیقتی واحد باعث میشد گفت وگوی بی پایان میان انسانها ضرورت پیدا کند و تا هنگامیکه انسا نها بر روی زمین می زیند، ضرورت آن از میان نرود.

(انسانها در عصر ظلمت- هانا آرنت- ترجمه مهدی خلجی)

پ.ن. کسی کتاب رو خواست بگه پی دی اف تحویل بگیره.