امروز برای اولین بار بعنوان شهروند بریتانیا رای دادم.
سیستم رای گیری اینجا خیلی جالب، ساده و ترتمیزه. هرکی بخواد رای بده باید رو
وبسایت مربوطه ثبت نام کنه و بعد از هر منطقه/ناحیه شهر که خونه ت هست، کارت ِ رای
میاد در خونه ت. بنابراین نه صفی هست نه هیچی. کارتت رو میگیری دستت و اونا فقط
جلو اسمت تیک میزنن و میری کارتتو میندازی تو صندوق. حالا بیا شناسنامه چک کن و کارت ملی نشون بده و انگشت بزن و این قرتی بازیا رو ندارن. همه چی از پیش رجیستر شده است و تو فقط
میری کارتتو میندازی تو صندوق. حتی اگه به هر دلیلی نتونی خودت بری، میتونی گزینه
شو انتخاب کنی و کارتت رو پست کنی. هیچ آدرنالینی ترشح نمیشه و هیچ تجمعی هم بعدش جمع نمیشه که رای من کو؟ خیلی هم قابل اعتماد و شیک و متمدنانه!
بحث موندن یا درومدن از اتحادیه اروپا اینروزا موضوع به شدت
داغیه. کلی مناظره انجام شده و کلی پاچه ها هم گرفته شده. من؟ اصلن بحثهای اقتصادی و
وطن پرستانه و قدرت و چه و چه شون، ذره ای به تخمدانم هم نبوده. من از روز اول میدونستم که
رایم بر موندنه به دلیلی کاملن شخصی و اونم فقط و فقط به این خاطر که از مرزها
متنفرم. کاش آدمی میتونست در این یک زمینه کلی عقبگرد کنه و برسه به روزگاری که
ویزا و پاسپورتی درش وجود نداشت و مرزی بین آدمها نبود. به عنوان یک مورخ، یک عاشق سفر و یک آدم کنجکاو،
بنظرم ابن بطوطه در خوشبخت ترین زمان زیست میکرد!
ده ساله بریتانیا هستم رای ندادم و هیچ تاثییر منفی هم نداشته این رای ندادنم. تو ایران یه بار رای دادم اونم بار اولم بود رای اولی بودم دادمش به خاتمی چون ستاد تبلیغاتش آهنگ دیوونه منصور رو میذاشت تازشم ریشش پروفسوری رنگ میزد خوشم اوومد.. دلم میگه وبلاگ نویس بشم پیش بسوی بلاگر
پاسخحذف