امروز برای اولین بار بعنوان شهروند بریتانیا رای دادم. سیستم رای گیری اینجا خیلی جالب، ساده و ترتمیزه. هرکی بخواد رای بده باید رو وبسایت مربوطه ثبت نام کنه و بعد از هر منطقه/ناحیه شهر که خونه ت هست، کارت ِ رای میاد در خونه ت. بنابراین نه صفی هست نه هیچی. کارتت رو میگیری دستت و اونا فقط جلو اسمت تیک میزنن و میری کارتتو میندازی تو صندوق. حالا بیا شناسنامه چک کن و کارت ملی نشون بده و انگشت بزن و این قرتی بازیا رو ندارن. همه چی از پیش رجیستر شده است و تو فقط میری کارتتو میندازی تو صندوق. حتی اگه به هر دلیلی نتونی خودت بری، میتونی گزینه شو انتخاب کنی و کارتت رو پست کنی. هیچ آدرنالینی ترشح نمیشه و هیچ تجمعی هم بعدش جمع نمیشه که رای من کو؟ خیلی هم قابل اعتماد و شیک و متمدنانه!

بحث موندن یا درومدن از اتحادیه اروپا اینروزا موضوع به شدت داغیه. کلی مناظره انجام شده و کلی پاچه ها هم گرفته شده. من؟ اصلن بحثهای اقتصادی و وطن پرستانه و قدرت و چه و چه شون، ذره ای به تخمدانم هم نبوده. من از روز اول میدونستم که رایم بر موندنه به دلیلی کاملن شخصی و اونم فقط و فقط به این خاطر که از مرزها متنفرم. کاش آدمی میتونست در این یک زمینه کلی عقبگرد کنه و برسه به روزگاری که ویزا و پاسپورتی درش وجود نداشت و مرزی بین آدمها نبود. به عنوان یک مورخ، یک عاشق سفر و یک آدم کنجکاو، بنظرم ابن بطوطه در خوشبخت ترین زمان زیست میکرد!